အေဖ

အဖတဲ့....ၾကားလိုက္တာနဲ့.....ရင္ထဲေအးခ်မ္းသြားမဲ့ထဲမွာ...ငါမပါဘူး....
သားသမီးလက္ကိုဆြဲ.....သားေရသမီးေရ....ေဖေဖၿပန္လာၿပီဆိုတဲ့ မိသားစု ဘ၀မွာ ငါမပါဘူး....
ငါ့မွာ အေဖ ဆိုတဲ့ သက္ရွိထင္ရွားလူတစ္ေယာက္လံုးရွိတယ္...ဒါေပမဲ့..ငါ့ဘ၀ မွာ အေဖဆို တာ 2004
ကတဲကေသဆံုးခဲ့ၿပီ....
အေဖ ဆိုတာကိုလည္းမလိုခ်င္ဘူး......ငါ့ဘ၀မွာ ခ်စ္သူရည္းစားမရွိလို့ေသတဲ့ထဲမွာငါမပါသလို...အေဖ မရွိရင္လည္း
ငါငိုမဲ့လူစားမ်ိုဳးမပာုတ္ဘူး....ငါ့ဘ၀မွာအေမရွိရင္လံုေလာက္ၿပီ..... အေဖနဲ့အဆင္မေၿပလို့ငိုခဲ့ရတဲ့ေန့ေပါင္းလည္း
မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...တစ္ခါတစ္ေလ အားက်မိတယ္.....သမီးေလးေက်ာင္းကၿပန္လာၿပီလား...
အဲ့ဒီလိုေမးမဲ့အေဖမ်ိဳးကိုငါအရမ္းလိုခ်င္မိတယ္....သူမ်ားေတြက ငါ့ေဖေဖက ငါ့ကိုဘယ္ဆိုင္ေခၚသြားၿပီးဘာေတြေက်ြးတာ...
ဘာေတြ၀ယ္ေပးတာ...သူတို့စကား၀ိုင္းေရာက္ရင္ တိတ္တိတ္ေလးမသိသလိုေနခဲ့ရတယ္...
ဒါေတြေရးလို့ ငရဲက်မယ္ဆိုရင္လည္း....ရဲရဲၾကီးကိုအက်ခံလိုက္မယ္....
ငါအခုေစာက္ရမ္းဆိုးသြမ္းေပေတေနတယ္.....
သားသမီးေတြထဲမွာ ငါကေစာက္သံုးမက်ဆံုးတဲ့...
မွန္တာကိုေၿပာတာပဲ...မွန္တာပဲေလ.....
ငါ့ကိုၾကင္နာယုယတဲ့အေဖအၿဖစ္ တစ္သက္လံုးမပာုတ္ရင္ေတာင္...တစ္ရက္ေလာက္ေနေပးရင္ေက်နပ္ပါၿပီကြာ....